向陽

向陽
(向陽, 向阳) 1.面對太陽;朝着太陽。
潘岳 《閑居賦》: “蘘荷依陰, 時藿向陽。”
程鉅夫《解安卿惠紅藥嘉種》詩: “主人帝城東畔住, 一花一木都向陽。”
黃祖儒 《一枝花‧除夕偶成》套曲: “則俺這後凋松閱歷那冰霜遍, 一任他向陽花縱橫在雨露邊。”
老舍 《駱駝祥子》二十: “他有時候向陽放着車, 低着頭自言自語的嘴微動着, 有時候仰面承受着陽光, 打個小盹。”
2.比喻蒙受恩遇。
曾鞏 《明州到任謝兩府啟》: “草茆之質, 使遂於向陽;菽水之歡, 許伸於反哺。”

Ханьюй Да Цыдянь. 1975—1993.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»